Na het weekeinde in Bakkum heb ik veel nagedacht over het fenomeen 'familie'. Op het eerste gezicht een willekeurige verzameling mensen, die op elkaar lijkt als je goed kijkt, maar ieder hun eigen leven leiden en elkaar waarschijnlijk bijna nooit meer zouden zien als ze niet familie waren. Er zijn heel heel veel mensen die ik ken. Ook heb ik vrienden en kennissen. Die heb ik ooit toevallig ontmoet en ben ik blijven zien en aan blijven hangen. Maar familie kies je niet. Die heb je. Het zijn mensen met wie je je jeugd heb doorgebracht, van wie je alles hebt gezien en gehoord, met wie je bent opgegroeid, met wie je hebt gevochten en gelachen en onlosmakelijk bent verbonden. In Bakkum leek het soms alsof het tegelijkertijd vroeger en nu was. Ik zag mezelf in de leeftijd van Jimi. Bovenstaande foto gaat daar over. Het is Jimi in 2004 met een foto van mij uit ongeveer 1976. Zouden we broers kunnen zijn? Het goede van deze bruidsdagen is niet de regen. Daar word ik langzamerhand vrij teneergeslagen van. Wat er goed aan is is het besef dat ik familie heb. En wat er ook gebeurt altijd mee verbonden zal zijn.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
mooi gesproken vader ;-)
Mooi gesproken zoon :-(
Een reactie posten