Karin vindt ze een 'beetje eng', deze ogen van achtereenvolgens Lucas, Jan, Leon, Jolanda en de jonge Kris Boris. Meer ogen had ik niet anders waren die er natuurlijk ook bijgezet. Ik vind ze niet eng. We kijken de wereld in met goedmoedige ogen, waarin een gevoel voor humor valt te ontwaren, maar ook iets angstigs schuilt. Onder de ogen tekenen zich hier en daar de levenslijnen af, getuigen van het ouder worden, werken, feesten en ervaring. In deze ogen zie je zowel Cees als Annie terug. De familie Poel en de familie Zoet. Boeren uit Brabant, timmerlieden, zeevaarders en dichters.
Zijn jullie ook wel eens benieuwd naar waar we vandaan komen? Wie dat nu waren onze voorouders. En vooral: leken ze op ons. Waren het soms ook allemansvrienden? En tegelijkertijd reuze eigenwijs. Mensen met veel gevoel, nieuwsgierig, baasjes en een vermogen om bijzondere dingen te zien en te maken. Waren ze echt zeelieden die met de VOC-schepen nieuwe werelden ontdekten en gevaren niet uit de weg gingen? Of waren ze angstig als de wereld te groot bleek en kropen ze weg achter de hooiberg of de houtschuur en wachtten tot het gevaar overwaaide. We weten het niet. We weten alleen dat het uiteindelijk wel goed zat met onze voorouders. Anders was niemand van ons er geweest. Wat pas echt spannend is is wat er van ons terecht komt. Kijken onze achter- achterkleinkinderen over honderd jaar naar dit weblog? Om iets meer te weten te komen over hun voorouders. De eigenzinnige timmerman en levenskunstenaar met zijn zeiltjalk waarmee hij op zijn zestigste de wereld rondvoer. Het sociaal talent en musicus die in zijn tweede carriere het schopte tot burgemeester van de fusiegemeente Land van Kaag en Braasem.
De onrustige zakenman en zoeker naar verdieping die met vrouw en zoon een resort en rusthuis voor gejaagden begon en tot een succes maakte.Of de Mensendieck therapeute die op haar tiende jaar al droomde van een groot huis met een tuin waarom een stenen muur stond? Zij werd niet eerst moeder en daarna verpleegster, zoals ze zelf vertelde toen ze jong was. Zij werd eerst moeder en daarna een heel goede terapeute. En bouwde zelf een huis met een tuin met een muur eromheen. Dan had je nog die betweterige oudste zoon. Die werd uiteindelijk uitbater van een theaterhotel in Turkije, waar de hele familie iedere zomer twee weken langs kwam.
De toekomst is ongewis. Voor iedereen. Gelukkig maar. Wat Kris Boris gaat doen later weten we niet. Misschien wordt hij wel deejay of computermonteur? Of Jimi echt een acteur wordt en Anne designer? Francis professor, Erik een kunstenaar en Puck minister-president? Gina die beeldhouwster wordt en Merel danseres? Lina tv-omroepster en Sam een succesvol zakenman? Tijn computerspelontwerper en Tristan bakker? De tijd zal het leren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten